PATRON - FELIKS RYBICKI

Pianista, dyrygent, pedagog i kompozytor. Urodzony 24 stycznia 1899

w Warszawie, zmarł 24 sierpnia 1978 tamże.

 

 

 

 

W 1916 ukończył Gimnazjum Górskiego w Warszawie, po czym uczęszczał na Wydział Prawny Uniwersytetu Warszawskiego. Studia muzyczne odbył początkowo u Konstantego Heinzego i Wandy Zielińskiej-Kahlowej (fortepian) oraz Mieczysława Skolimowskiego (przedmioty teoretyczne). Następnie w latach 1919-25 studiował kompozycję w klasie Romana Statkowskiego, a po jego śmierci u Witolda Maliszewskiego oraz dyrygenturę pod kierunkiem Emila Młynarskiego i Henryka Melcera w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. W 1926 debiutował jako dyrygent w Filharmonii Warszawskiej. Przez wiele lat był kierownikiem artystycznym Akademickiego Koła Muzycznego w Warszawie, dyrygował w teatrach warszawskich (m.in. w Teatrze Polskim, gdzie współpracował z Leonem Schillerem) i łódzkich, był nauczycielem zasad muzyki i śpiewu chóralnego w szkołach średnich ogólnokształcących, profesorem w szkołach muzycznych, w których prowadził zespoły kameralne. W latach 1937-39 był dyrygentem chóru Filharmonii Warszawskiej. Najżywszą jednak działalność dyrygencką i kompozytorską rozwijał w Polskim Radiu. W latach 1951-53 był profesorem dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie. Feliks Rybicki był kilkakrotnie nagrodzony na krajowych konkursach muzycznych za utwory chóralne i fortepianowe. W 1952 otrzymał Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży.

Podziękowania za udostępnienie materiału portalowi CULTURE.PL